logo bureau italia mobile logo bureau italia

Zakenreis in Italië?

Het ligt voor de hand: een auto huren op het vliegveld. Maar er is een snel en comfortabel alternatief.

De ingestorte brug in Genua bevestigt hardnekkige stereoptypen over de Italiaanse infrastructuur. Toch loopt Italië voorop als het gaat om één specifieke vervoersmiddel. Efficiënt en comfortabel. Perfect tijdens je zakenreis in Italië!

Stereotypen
Een afwijkende rijstijl, stakingen op de luchthaven, chaotische ochtendspits, dure benzine, overvolle binnensteden… Vervoer en transport in Italië hebben over het algemeen geen goede naam. Zowel in eigen land als onder buitenlanders. Maar er is een vervoersmiddel dat zich onttrekt aan de stereotypen: de hogesnelheidstreinen. Daarin is Italië koploper. Nergens anders in Europa rijden concurrerende hogesnelheidstreinen.

Tussen de belangrijkste Italiaanse steden reis je sneller met een hogesnelheidstrein dan met de auto, en zelfs het vliegtuig. En een stuk comfortabeler. Ook als er geen station in de directe omgeving van je bestemming is: een treinreis in combinatie met bijvoorbeeld een taxi is een prima oplossing.

Trenitalia en Italo
Er zijn twee concurrende maatschappijen. De treinen die staatsbedrijf Trenitalia inzet, worden Frecciarossa genoemd, ‘rode pijl’. Deze dienst rijdt 300 km/h en brengt je bijvoorbeeld in ruim een uur van Milaan naar Bologna. Er zijn ook zilveren en witte pijlen, de Frecciargento en de Frecciabianca, die met snelheden tot resp. 250 km/h en 200 km/h rijden. De concurrent heet Italo en maakt gebruik van rode treinen, in tegenstelling tot de Italiaanse driekleur die Trenitalia hanteert.

Toevallige concurrentie
Deze concurrentie onstond ‘toevallig’. Rond de eeuwwisseling werd vervoer losgekoppeld van het beheer van het netwerk, en kreeg Trenitalia wettelijk meer onafhankelijheid in de tariefstelling. Liberalisering was toen nog geen issue. Maar na enkele jaren dook een groep Italiaanse ondernemers in het gat dat de nieuwe wetgeving bood voor concurrentie. In 2011 gingen de eerste concurrerende treinen rijden. Na aanvankelijke pesterijen door Trenitalia en het instellen van een toezichthouder werd serieuze concurrentie een feit en de hogesnelheidstrein een succes. Vooral dankzij de prijsdaling van de kaartjes. Ook voor het vliegtuig werd het een geduchte concurrent: naar schatting is het aantal binnenlandse vluchten van Alitalia gehalveerd.

Uitbreiding netwerk
Over twee jaar moet in de Europese Unie ook op het hogesnelheidsnetwerk concurrentie mogelijk zijn. Alleen Italië heeft daarop dus al een voorschot genomen. Verder uitbreiding van het netwerk is nog onzeker. het belangrijkste traject in het Noordwesten, Turijn-Triëst is nog niet geheel geschikt voor de hoogste snelheden. En aan de andere kant van Noord-Italië wordt al decennia fors geprotesteerd tegen aansluiting op het Franse hogesnelheidsnet, via de geplande verbinding Turijn-Lyon. Regerinsgpartij Vijfsterrenbeweging is faliekant tegen zulke grote infrastructurele projecten. Daarover blogde ik eerder. Het is afwachten wat de nasleep van ‘Genua’ gaat betekenen in de discussie over zulke Grote Projecten. Coalitiegenoot Lega is juist vóór het project Turijn-Lyon. Niet zo gek, aangezien deze partij gesteund wordt door veel ondernemers in het Noorden van het Italië, de economische motor van het land. Onder Napels zijn er nog geen verbindingen voor hogesnelheidslijnen. Al wordt er het nodige gebouwd en gepland, zoals het doortrekken van de lijn naar Reggio di Calabria en op Sicilië.

Tickets en andere diensten
Deze zijn eenvoudig online te bestellen, ook Engelstalig:

Website Frecciarossa
Website Italo

Hulp gewenst tijdens je zakenreis of voorbereiding? Bureau Italia helpt graag.

Bron voor deze blog was een NRC-artikel van de hand van Marc Leijendekker, getiteld: ‘Echt waar: Italië loopt voorop met de hsl’.
Wie zijn eigen actuele ervaringen wil leggen naast de – inmiddels gedateerde maar vermakelijke – vergelijking tussen de twee concurrenten die een Amerikaanse zakenreiziger maakte toen Italo nog kakelvers was, zie een Forbes artikel uit 2005.