‘Itelanse les’… Heeft ie stiekem Italiaans geleerd?

Heeft ie stiekem Italiaans geleerd…?

Nu Jr. 1 en Jr. 2 op vakantie zijn met hun Moeder, heeft Vader de gelegenheid om eens te kijken wat ze op hun laatste schooldag hebben meegesjouwd naar huis. De laatjes van hun schooltafeltjes hebben een jaar gezucht onder een berg schriften, werkboeken, linialen, potloden, pennen, gummetjes, mappen, boeken, tekeningen en 1.001 snuisterijen (uit de categorie: op-straat-gevonden-dus-zeldzame stenen). En die stapel lag al enkele weken in een hoek te wachten op een grondige selectie.

Street cred
Wat tref ik aan tussen alle schoolmeuk en kinderjuwelen van Jr. 1? Mijn hart slaat een slag over: een compleet Nederlands-Italiaans woordenlijstje, voorzien van een kaarsrechte Toren van Pisa, compleet met vlag en opschrift. Heeft-ie stiekem Italiaans geleerd? Waar haalt hij dit lijstje vandaan? Een lijstje met veel streed cred trouwens: het begint met “die is van mij” en eindigt met “verdorie”. Daar kom je een heel eind mee in een Italiaanse achterbuurt. Zeker als je klassiekers als “hou je kop” en “hoepel op” weet te combineren met “mag ik die hebben” (een keurig onderscheid gemaakt overigens met “mag ik die lenen” – dat scheelt een potentieel intercultureel conflict), “ruilen?” en “welterusten”….

Trots
Mijn trots wint het van mijn verbazing. Als Vader. Als taalcoach Italiaans. En als Italianista. En ik maar denken dat zijn kennis van het Italiaans start en stopt met ciao. Heeft hij dit alleen maar overgeschreven toen hij achter een computer zat? Of heeft hij op een verloren moment al geoefend met de maestra? Wie weet wat voor scheldwoorden op het schoolplein al gebruikt worden?! Ik zie “zitto!” in de lijst staan, de enige Italiaanse entry met een uitroepteken. Nuttig in tal van situaties…

Itelaans
Maar waarom verbaas ik me eigenlijk? Natúúrlijk slaat het Italië-virus toe, met zo’n vader! En natúúrlijk sijpelt er al iets door van “itelaanse les”! Opvallend is wel, zorgelijk zelfs, dat het Italiaans FOUTLOOS is geschreven (keurig gekopieerd van internet!?), maar het “NEDERLANS” rammelt aan alle kanten!
En dan realiseer ik me iets waarvan ik me in Juniors kleuterperiode sterk bewust was, maar daarna niet meer bij stilstond: wat weten wij ouders toch weinig van wat onze kinderen doen, zien en beleven op school. En terwijl ik mijmer over de verstrijkende tijd, schiet ik plots rechtop: wat verzwijgt hij nog meer? Hij zal toch niet terugkomen met een vakantieliefde? (hij is 9 jaar!) Wél goed om een taal te leren trouwens…

Als professional toe aan Italiaans leren (maar niet stiekem)? Neem contact op met Bureau Italia.