La Linea, tijdloos!

Uitgekookt! Hoe één lijntje via snelkookpannen, sluikreclame en jazz wereldberoemd werd.
Ook de jongste generatie is in de ban van La Linea merk ik. De serie animatiefilmpjes van de Italiaanse tekenaar Osvaldo Cavandoli uit de jaren ’70 en ’80 heeft dan ook iets aanstekelijks én tijdloos.

Het bijzondere van La Linea (‘de Lijn’) is dat bijna alles bestaat uit een enkele lijn. Niet alleen de hoofdpersoon, het extraverte mannetje La Linea, maar alles wat hij tijdens zijn avonturen tegenkomt. Met elke aflevering wel een verrassend en destijds vernieuwend trucje: de hand van de animator die plots in beeld verschijnt en ingrijpt. Op aangeven van het figuurtje dat reclameert of scheldt, haalt de tekenaar iets weg of tekent een lijntje bij. Elke aflevering begint met een aanstekelijk jazzmelodietje van Franco Godi (waarschuwing: je neuriet de rest van de dag ‘Baibadu..pom-pom-pom…’).
Met kenmerkend brabbelstemmetje en fantasietaal van de Italiaanse komiek Carlo Bonomi – latere generaties ouders en kinderen herkennen hem van Pingu.
La Linea ontstond in 1969 onder de naam Mister Linea. Als mascotte in reclamefilmpjes voor het Italiaanse merk Lagostina (familiebedrijf sinds 1901), producent van snelkookpannen. Maar al snel werden er echte animatiefilmpjes gemaakt zonder publicitaire doeleinden en ging het figuurtje een eigen bestaan leiden. In de jaren ’70 bereikte het hoogtepunt van zijn succes: Cavandoli bewerkte de spotjes tot korte filmpjes zonder commerciële boodschap. Ze werden in 40 landen uitgezonden maar vreemd genoeg niet langer in Italië. Daar werd het La Linea zo sterk geassocieerd met Lagostina, dat de RAI weigerde zelfs de niet-publicitaire filmpjes uit te zenden: ‘Sluikreclame!’. Pas in 1997 was het komische mannetje weer op de Italiaanse televisie te zien.
Nu is het cultuur erfgoed, een voorbeeld van tijdloos design voorzien van een ijzersterke mix: herkenbaarheid, beeld, muziek, humor. Uitgekookt!